Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Εκδήλωση της Ανεξάρτητης Μαθητικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης

Σας καλούμε όλους και όλες στην εκδήλωση της Ανεξάρτητης Μαθητικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης την Κυριακή 3 Απριλίου στις 17.00 στο στέκι της δημοτικής κίνησης "Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου"(Αβέρωφ 7,Χαλάνδρι) με θεματικούς άξονες:
1.Ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη:Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες!
2.Συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων:Η απάντηση του μαθητικού κινήματος.
3.Αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση:Στόχοι και επιδιώξεις της επίθεσης.
Αργότερα θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.Ακόμα,στην εκδήλωση θα λάβει χώρα συζήτηση σχετικά με την εικαστική εκδήλωση που οργανώνουμε με θέμα "Τι μας προβληματίζει,τι μας ενοχλεί".Να είμαστε όλοι εκεί με ιδέες και προτάσεις!

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

"Είμαστε όλοι μετανάστες",της Νίνας Γεωργιάδου

Αν ένας σεισμός στην Τασμανία κρατούσε 300 ανθρώπους εγκλωβισμένους σε ερείπια, αναγκαία και ανθρώπινα η ΕΜΑΚ μαζί με εθελοντές διασώστες θα ήταν από την πρώτη στιγμή παρόντες στην προσπάθεια για απεγκλωβισμό. Αν 100 ναυαγοί πάλευαν μεσοπέλαγα για τη ζωή τους, εναέριες και θαλάσσιες δυνάμεις, αναγκαία και ανθρώπινα, θα είχαν σπεύσει για τη διάσωσή τους. Αν δέκα εκδρομείς σε χιονοδρομικό κέντρο αποκλείονταν από αιφνίδιες χιονοπτώσεις, οι κατάλληλες για τον απεγκλωβισμό δυνάμεις, σωστά και ανθρώπινα, θα βρισκόντουσαν σε συναγερμό. Αν έστω και ένας ορειβάτης στον Όλυμπο εγκλωβιζόταν σε μια χαράδρα, θα ενεργοποιούσε άμεσα τα ανθρώπινα αντανακλαστικά για τον εντοπισμό και τη διάσωσή του.

Και μαζί με τους διασώστες θα απογειώνονταν τα θορυβώδη ελικόπτερα των τηλεοπτικών ανταποκρίσεων, θα εξορμούσαν τα κομβόϋ των τηλεοπτικών βαν, θα φορούσαν τα ζεστά σκουφιά τους οι αντίστοιχοι ανταποκριτές και θα έσπευδαν όλοι μαζί στον τόπο του δράματος, με μικρόφωνα σα ματσούκια για να μεταδώσουν – όχι απαραίτητα, βρε αδερφέ, τη διάσωση – την έτσι κι αλλιώς όμως θεαματική είδηση. Και το πανελλήνιο, με κομμένη την ανάσα, μέσα από έκτατα δελτία, «επικίνδυνα» πλάνα και την παλλόμενη φωνή των ανταποκριτών θα πληροφορούνταν κάθε πέντε λεπτά την εξέλιξη των επιχειρήσεων.

Αν 300 μετανάστες απεργοί πείνας χαροπαλεύουν σήμερα μέσα στην καρδιά της Αθήνας – όπου για τη διάσωσή τους περιττεύουν ειδικές δυνάμεις, εθελοντές με αυτοθυσία, θορυβώδη ελικόπτερα, κομβόϋ βαν και ζεστά σκουφιά – τους κυκλώνει η κυνική καταδίκη μιας ανάλγητης πολιτείας, η εκκωφαντική σιωπή μιας κατευθυνόμενης ειδησεογραφίας, η παγερή υποκρισία μιας εκκλησίας και σύμπαντος του ποιμνίου της που ‘αγαπά τον πλησίον του σαν τον εαυτό του’ και προσεύχεται περί σωτηρίας των ψυχών ημών, η εκδικητική προσμονή των περιοικούντων φασιστοειδών, η γελοιότητα μιας υφυπουργού περί «έλλειψης κουλτούρας» και η πρόστυχη δήλωση ενός υπουργού «οι τριακόσιοι είναι μια βόμβα για τη δημόσια υγεία».

Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα των 10 τουλάχιστον εκατομμυρίων απόδημων Ελλήνων στις τέσσερις γωνιές της γης, όπου – το ξανάπαμε - περιθωριοποιημένοι και αποδιοπομπαίοι, πλύναμε σχεδόν όλα τα άπλυτα πιάτα της αμερικάνικης γαστριμαργίας. Στιγματισμένοι ως υποψήφιοι εγκληματίες, βάψαμε όλες τις κρεμαστές γέφυρες της αμερικάνικης επικράτειας, θρηνώντας εκατοντάδες νεκρούς και ανάπηρους. Χωμένοι σε στρατόπεδα μεταναστών, απολυμάναμε όλους τους δημόσιους απόπατους στη γκαστερμπάϊτερ θητεία μας. Μπουζουριασμένοι στα βάθη της γης, χάσαμε πολύ κόσμο μέσα στα πιτς των βελγικών ορυχείων, από πνευμονοκονίαση ή καταπλάκωση. Ντυθήκαμε απελπισμένες νύφες σε υπερπόντια προξενιά από ρετουσαρισμένες φωτογραφίες. Επιβιώσαμε στο μεγάλο πόλεμο σε στρατόπεδα προσφύγων. Στείλαμε στην Τασκένδη τα παιδιά μας για να γλυτώσουν τον αφανισμό κι όταν επέστρεψαν δεν γνώρισαν πατρίδα. Σουλατσάραμε όλη την Ευρώπη ως εξόριστοι ή γιαλαντζί αντιστασιακοί και συνεχίζουμε – σήμερα με μεγάλη ένταση – να αποχαιρετούμε στα λιμάνια το νέο κύμα της μετανάστευσης, στην πουλημένη πια Ελλάδα του ΔΝΤ.

Και όταν από χώρα φυγής των παιδιών μας, γίναμε και χώρα «υποδοχής» κυνηγημένων και απελπισμένων ανθρώπων που τρέχουν να γλιτώσουν από τη φτώχεια, την πείνα, τον πόλεμο, τις δικτατορίες, τα διάσπαρτα ναρκοπέδια (όλες τις αιτίες που έχωναν εμάς στα αμπάρια του Μεγάλη Ελλάδα και Πατρίς για δεκαετίες, και μας αποβίβαζαν στον υπερπόντιο παράδεισο με αποπνικτικούς ψεκασμούς ψειρόσκονης) δείξαμε τα μούτρα μας και το ανύπαρκτο ιστορικό μας φιλότιμο. Ανεχτήκαμε με μορφασμούς απέχθειας όσους χρειαζόμασταν στις φράουλες της Μανωλάδας με ένα ευρώ μεροκάματο, στην εξαναγκαστική πορνεία με ιθαγενείς νταβαντζήδες, στα υπόγεια χωρίς εξαερισμό ραφτάδικα, στη φτηνή, ανασφάλιστη οικοδομή.

Κι από πίσω ξαμολύσαμε μια ολόκληρη Καμόρα, που ζει και βασιλεύει πουλώντας ελπίδα στους απελπισμένους, ακριβοπληρωμένες αιτήσεις ασύλου, ψεύτικες κάρτες, διασπάθιση πόρων, κάτι κουφές μη κυβερνητικές οργανώσεις που στήνουν συνέδρια σε πολυτελή ξενοδοχεία. Νταβαντζιλίκι και δουλεμπόριο.

Και παραπίσω ξαμολύσαμε τους θεματοφύλακες της φυλετικής καθαρότητας, κάτι αφρίζοντα σκυλιά που συνήθως παρασιτοζωούν μέσα σε μια αρχαιολαγνεία.

Κι επειδή τα περί ιστορικού φιλότιμου μπορεί να μοιάζουν πολύ ηθικολογικά για μια εποχή που κυριαρχεί «το νόμιμον και ηθικόν» της υψηλόβαθμης ρεμούλας και του οργανωμένου εμπαιγμού, να πούμε ότι ποτέ και πουθενά ο μετανάστης δεν ήταν η αιτία διόγκωσης της ανεργίας και της εκμετάλλευσης. Ήταν ο πιο ευάλωτος αποδέκτης της . Σε μια Ελλάδα που ο παραγωγικός ιστός έχει μηδενιστεί, οι κρατικοδίαιτοι βιομήχανοι τα παίρνουν για να τα κάνουν καταθέσεις στην Ελβετία ή επενδύσεις με φτηνό κόστος εκτός συνόρων και ο δημόσιος πλούτος ‘εξυγιαίνεται’ , δηλαδή ξεπουλιέται προκλητικά, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Κι επειδή ακόμα κι αυτό μπορεί να είναι δυσνόητο στην εποχή του κοινωνικού ευνουχισμού και του πολιτικού αναλφαβητισμού, να πούμε ότι αν οι μετανάστες νομιμοποιούνταν, δεν θα υπήρχε ‘ ο αθέμιτος’ τάχα ανταγωνισμός του πάμφθηνου εργατικού κόστους. Όμως γι αυτό φρόντισαν από άλλο δρόμο. Καταργώντας κάθε εργασιακή αξιοπρέπεια, συντρίβοντας κάθε έννοια συλλογικής σύμβασης και σοδομώντας τα στοιχειώδη δικαιώματα ενός αιωνα, ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝΟΛΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.

Επειδή η ζωή των 300 απεργών πείνας βρίσκεται πια σε σοβαρό κίνδυνο, όλοι οι φορείς, σωματεία, σύλλογοι, μαθητικές κοινότητες να σπάσουμε τον κύκλο της σιωπής, πνίγοντας τον κυνισμό και την αναλγησία της πολιτείας σε χιλιάδες διαμαρτυρίες.

Τέλος, σύντροφε, Λοβέρδο, η μόνη νόσος που μπορούν να μας μεταδώσουν οι τριακόσιοι μετανάστες απεργοί πείνας είναι ο αγώνας για αξιοπρέπεια. Απέναντι σ’ αυτή την πιθανή ‘επιδημία’ δεν υπάρχει ούτε εμβόλιο , ούτε ανοσία.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Συνέλευση 06/03/11

Την Κυριακή 6 Μαρτίου στις 17:00 σας καλούμε όλους στην συγκέντρωση της Α.Μ.Α.Σ στο στέκι στο Χαλάνδρι. Ενα από τα θέματα που θα συζητηθούν είναι η έκθεση που θα διοργανώσουμε με θέμα:Τι μας ενοχλεί/προβληματίζει.Θα φέρουμε και θα δούμε τα έργα ώστε να οργανώσουμε την έκθεση.Σας καλούμε όλους και όλες σε αυτη τη προσπάθεια με τα δικά σας έργα.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Τους είπαν πως δεν χωράν πουθενά...

 Τους είπαν πως δεν χωράν πουθενά...
  
Οι 300 απεργοί πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη  είναι μετανάστες οι οποίοι εργάζονται στην Ελλάδα για χρόνια και η μόνη φωνή που τους έχει μείνει για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους είναι αυτή της απεργίας πείνας.Μα γιατί δεν ακούμε την κραυγή τους που μοιάζει να είναι ταυτόχρονα τόσο σπαρακτική μα και τόσο θαρραλέα?Αυτοί οι άνθρωποι είναι διωγμένοι απο την χώρα τους είτε λόγω ανέργιας,φτώχιας είτε επείδη διώχτηκαν απο ολιγαρχικά καθεστώτα είτε διότι βρίσκονταν υπο το κράτος φόβου για την ίδια τους τη ζωή.Ερχόμενοι στην Ελλάδα βρισκόνται να μην θεωρούνται άξιοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Έλληνες πολίτες.Και η ανθρωπιά μας μοιάζει να χάθηκε μέσα στον εγωτισμό μας και την αλαζονεία μας.Ας σκεφτούμε όμως έστω και για λίγο έξω απο τα όρια τα τόσο στενά όρια των κρατών και των συνόρων-νόμιζα οτι είμαστε όλοι άνθρωποι!Πως μπορούμε και το ξεχνάμε διαρκώς?

- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
- ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
- ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
- ΙΣΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 22/02/11
 
Έχετε ακούσει την ιστορία με τους βατράχους?
Κάποτε ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου,στον οποίο συμμετείχαν όλα τα μικρά βατραχάκια.
Φυσικά πάντα με την υποστήριξη των γονιών τους,των φίλων ,των καθηγητών τους και λοιπά...
Όμως όταν ήρθαν τα δύσκολα και τα βατραχάκια άρχισαν να κουράζονται,οι γονείς και οι φίλοι
καθώς φοβούνταν για την υγεία τους,τους φώναζαν να σταματήσουν τον αγώνα.
Έτσι και αυτά σιγά σιγά άρχισαν να επηρεάζονται και να φοβούνται...με αποτέλεσμα.
Σταμάτησαν.
Ένα όμως συνέχισε...και συνέχισε και τερμάτισε.
Μπορεί να ήταν εξουθενωμένος αλλά ήταν τόσο χαρούμενος.
Όταν πήγαν τα άλλα να του μιλήσουν συνειδητοποίησαν ότι ήταν κωφό.
Όταν όλοι σου λένε να σταματήσεις να κάνεις αυτό για το οποίο αγωνίζεσαι
(''θα είσαι αποτυχημένος'',''δεν θα αντέξεις'',''δεν μπορείς να το κάνεις αυτό'',''δεν γίνεται'',και όλα τα άλλα που μας λένε)

Γίνε και εσύ κωφός!

Σύλια

Κάποτε πίστεψαν...


 Κάποτε πίστεψαν πως τα κατάφεραν 
Κάποτε πίστεψαν πως νικηθήκαμε 
Κάποτε πίστεψαν πως χαθήκαμε 
Όμως γελαστήκανε και κλειστήκανε στα δικά τους τα δεσμά 
αυτά της αδικίας και της απανθρωπιάς 
δεν θέλουμε να ζούμε έτσι
δεν θέλουμε πια να συμφωνούμε στην αλλοτρίωση μας
Θέλουμε να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας
για την ζωή που εμείς θέλουμε και ζητάμε 
ακόμα και αν όλο αυτό είναι μοναχά ένα όνειρο 
μια ανείπωτη ουτοπία, ακόμα και αν φαντάζει τρέλα
αγωνιζόμαστε 
διότι δεν αρκούμαστε πια στην ζωή που στήσατε για μας
δεν αρκούμαστε σε αυτή τη σαθρή κοινωνία 
και στην ψεύτικη ευτυχία που μας προστάζετε να νιώθουμε 
αφού μπορούμε και διεκδικούμε 
αφού μπορούμε και αγωνιζόμαστε 
αφού μπορούμε ακόμα να ονειρευτούμε 
τίποτα δεν είναι μάταιο 
θα το δείξει και ο καιρός ποιος θα φανεί πιο δυνατός
εμείς ταζόμαστε πρόσφυγες για να μπορέσουμε επιτέλους 
να ονειρευτούμε και να ζήσουμε απαλλαγμένοι από 
σύνορα, κράτη, χρήματα και δογματικές ιδεολογίες,
από θρησκεία και διακρίσεις 
για να μπορέσουμε επιτέλους να είμαστε ελεύθεροι
γιατί όσο και αν προσπαθήσετε το πνεύμα μας δεν φυλακίζεται 
πάντα θα ταξιδεύει και ας παίρνει δρόμους δύσκολους 
και ας παίρνει δρόμους δύσβατους 
ποτέ δεν ησυχάζει 



                                                                                 Νεφέλη

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Η Ανεξάρτητη Μαθητική Αγωνιστική Συσπείρωση καταγγέλλει απερίφραστα τη βίαιη επίθεση που δέχτηκε το block της με χημικά,δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης,σήμερα στην πορεία που ξεκίνησε από το Πεδίο του Άρεως.Πολλοί μαθητές που συμμετέχουν στην Α.Μ.Α.Σ. δέχτηκαν,επίσης,επιθέσεις από άνδρες των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΙΑΣ. Ακόμα,καταγγέλλουμε τη γενικότερη σημερινή καταστολή,η οποία θυμίζει άλλες εποχές και άλλες καταστάσεις.Η κυβέρνηση Παπανδρέου το δήλωσε ξεκάθαρα:Θα δείξει μηδενική ανοχή.Ας μάθουν καλά όμως όλοι αυτοί οι υπερασπιστές της "κοινωνικής γαλήνης και ηρεμίας",ότι η κρατική τρομοκρατία δε μας φοβίζει,αλλά μας γεμίζει με ακόμα περισσότερη ΟΡΓΗ και ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ.Εμείς θα δώσουμε τα δικά μας ραντεβού στους δρόμους,εκεί που μάθαμε να αγωνιζόμαστε,να παλεύουμε και να ονειρευόμαστε άλλους κόσμους,όμορφους και δίκαιους...